Tarihi kaynaklara göre Molla Kabız olayı: Olay (4, XI, 1527) tarihinde geçmiştir. Adı söylenen Kabız İran asıllı acem bir seyyahtır. Sefahatla, yasalara ve ahlâka aykırı davranışlarla gün geçirir, birçok göz boyayıcı iddialarla Hazret-i İsa’yı Peygamberimizden üstün göstererek yüceltir, meyhaneler, çarşıları dolaşarak halkı sapkınlığa yöneltmeye çalışırdı.
Bu halini gören bazı inançta hoş görüye yer vermeyen gayretli bilginler onu alarak padişah divanına getirdiler. Sadrazam İbrahim Paşa bu işi zamanın Rumeli Kazaskeri Fenarîzade Muhiddin Efendi ve Anadolu Kazaskeri Molla Kadir Efendi’ye havale etti. Fakat her ikisi de yüksek mevkileri dolayısıyla gurura kapılmış kimselerdi ve şeriat meseleleri ile pek ilgilenmedikleri için Kabız’ı susturacak cevap bulamadılar. Ancak «katlo-luna» dan gayrı bir söz söyleyemediler. Dinsiz ise, fikirlerinde direnerek birçok âyet ve hadislerle iddiasını savunmakta ağır bastı. Bu durum karşısında Sadrazam İbrahim Paşa’da sert bir dille «Bu adamın suçu ne ise onu bulup söyleyin kafasında düğümlenen kuşkuları açıklayıp çözün ve suçunu ispat ettikten sonra kendisini bundan dolayı sorumlu tutarak katline hükmedin» dedi.
Fakat sapkın bir türlü görüşünden caydırılamadı ve Divandan çıkıp gitti. Bunun üzerine sadrâzam da toplantıyı dağıttı. Meğer saadetli padişah, konuşulanları divandan pencere arkasından dinlermiş. Vezirler arza girdiklerinde padişah «Bir sapkın Divanımıza gelir ve Peygamberimiz hazretlerinin yüksek fanına gölge düşürür, saçma sapan konuşmaya cüret eder ve saçmaladığı delillerle isbat edilip susturulamaz, çıkar gider. Buna sebep nedir?» diye buyurur. Sadrâzam da «Ne edelim, kazaskerlerimiz şeriat meselelerinde bilgin değillerdir ki c melunu delilleriyle konuşamaz hale getirip sustursunlar» diye cevap verir. Bunun üzerine ileri görüşlü padişah hazretleri «Bilim sadece kazaskerlere has değildir, yarın şeyhülislâm ve kadı efendi de hazır olsunlar ve şeriat uyarınca davası görülsün» diye tembih eder.
Bu halini gören bazı inançta hoş görüye yer vermeyen gayretli bilginler onu alarak padişah divanına getirdiler. Sadrazam İbrahim Paşa bu işi zamanın Rumeli Kazaskeri Fenarîzade Muhiddin Efendi ve Anadolu Kazaskeri Molla Kadir Efendi’ye havale etti. Fakat her ikisi de yüksek mevkileri dolayısıyla gurura kapılmış kimselerdi ve şeriat meseleleri ile pek ilgilenmedikleri için Kabız’ı susturacak cevap bulamadılar. Ancak «katlo-luna» dan gayrı bir söz söyleyemediler. Dinsiz ise, fikirlerinde direnerek birçok âyet ve hadislerle iddiasını savunmakta ağır bastı. Bu durum karşısında Sadrazam İbrahim Paşa’da sert bir dille «Bu adamın suçu ne ise onu bulup söyleyin kafasında düğümlenen kuşkuları açıklayıp çözün ve suçunu ispat ettikten sonra kendisini bundan dolayı sorumlu tutarak katline hükmedin» dedi.
Fakat sapkın bir türlü görüşünden caydırılamadı ve Divandan çıkıp gitti. Bunun üzerine sadrâzam da toplantıyı dağıttı. Meğer saadetli padişah, konuşulanları divandan pencere arkasından dinlermiş. Vezirler arza girdiklerinde padişah «Bir sapkın Divanımıza gelir ve Peygamberimiz hazretlerinin yüksek fanına gölge düşürür, saçma sapan konuşmaya cüret eder ve saçmaladığı delillerle isbat edilip susturulamaz, çıkar gider. Buna sebep nedir?» diye buyurur. Sadrâzam da «Ne edelim, kazaskerlerimiz şeriat meselelerinde bilgin değillerdir ki c melunu delilleriyle konuşamaz hale getirip sustursunlar» diye cevap verir. Bunun üzerine ileri görüşlü padişah hazretleri «Bilim sadece kazaskerlere has değildir, yarın şeyhülislâm ve kadı efendi de hazır olsunlar ve şeriat uyarınca davası görülsün» diye tembih eder.